Spawarka elektryczna służy do spawania, tj. łączenia elementów metalowych z wykorzystaniem dodatkowego spoiwa, w tym przypadku spoiwem jest elektroda. Proces łączenia materiału następuje, gdy pod wpływem temperatury łuku elektrycznego dochodzi do nadtopienia materiału łączonego i elektrody. Źródłem pradu jest transformator spawalniczy zasilany napięciem sieciowym. W Polsce obowiązuje napięcie sieciowe jednofazowe – 230 V lub trójfazowe – 400 V.

Spawarki transformatorowe są tanie w użytkowaniu, posiadają prostą budowę i rzadziej ulegają uszkodzeniom. Wadami tych spawarek są duże gabaryty i waga, jakość spawania zależy od jakości używanych elektrod oraz pobiera dużo prądu.

Nowocześniejszymi spawarkami są spawarki inwerterowe, w których wykorzystuje się przetwornicę napięcia (inwerter). Urządzenie pracuje przy podwyższonej częstotliwości, co pozwoliło na kilkukrotne obniżenie masy urządzenia spawalniczego. Zaletami tego urządzenia spawalniczego, oprócz małej masy i budowy, jest stabilna i wysoka jakość pracy spawarki, płynna regulacja prądu, niski pobór źródła prądu i nie wymagają wysokiej jakości elektrod. Spawarki inwertowe są droższe od transformatorowych, mają bardziej skomplikowaną budowę i często ulegają uszkodzeniom mechanicznym, ale i tak cieszą się uznaniem spawaczy.