Niezależnie od gatunku materiału, z którego wykonywane są konstrukcje i wyroby spawane występują niezgodności w złączach spawanych. Niezgodności te podzielono zgodnie z PN-EN ISO 6520-1 „Spawanie i procesy pokrewne – Klasyfikacja geometrycznych niezgodności spawalniczych w metalach – Część 1: Spawanie”. W normie określono zasady i wytyczne, które stanowią podstawę dokładnej klasyfikacji i opisu niezgodności spawalniczych.

Systematyka wad spoin wg PN-EN 26520 (PN-ISO 6520) wygląda następująco:

• grupa nr 1 pęknięcia (E): pęknięcia podłużne (Ea), pękniecia poprzeczne (Eb), pęknięcia promieniowe (E), pęknięcia w kraterze (Ec) oraz grupa pęknięć występujących oddzielnie i pęknięcie rozgałęzione;
• grupa nr 2 pustki (A): pęcherz gazowy (Aa), pęcherz podłużny (Ab), pęcherz kanalikowy (Ab), gniazdo pęcherzy (Ad), wgłębienie w kraterze (K) oraz pęcherze równomiernie rozproszone, łańcuch pęcherzy i por;
• grupa nr 3 wtrącenia stałe: wtrącenie żużla (Ba), wtrącenie topnika (G), wtrącenie tlenków (J), wtrącenie obcego metalu (H) oraz warstwa tlenku;
• grupa nr 4 przyklejenia i brak przetopu: przyklejenia (Ba), brak przetopu (G);
• grupa Nr 5 niezgodności spawalnicze dotyczące kształtu: podtopienie (F), nadmierny nadlew lica, wyciek, nadmierna wypukłość, niewłaściwy kształt, nawis, przesunięcie brzegów, przepalenie, nadmierna asymetria spoiny pachwinowej, pory;
• grupa Nr 6 niezgodności spawalnicze różne: ślad zajarzenia, rozprysk, rozprysk wolframu, naderwanie powierzchni, ślady szlifowania, ślady dłutowania, podszlifowanie.