Metalurgia jest jednym z najbardziej kluczowych sektorów przemysłu i jednym z fundamentów rozwoju technologicznego cywilizacji ludzkiej, a przemysł metalowy stale napędza światową gospodarkę. Aby jednak przyczynić się do owego rozwoju i pozostać konkurencyjnym na rynku, warto poznać i zrozumieć problemy i wyzwania, z jakimi mierzy się ta branża.
W przemyśle metalowym zdecydowanie dominują podmioty małe i średnie. Ze względu na wysoki popyt na specjalistyczną wiedzę i wyszukane wymagania wobec podmiotów obrabiających metale, na wielkie koncerny także zazwyczaj, składa się struktura drobnych firm podlegających firmie-matce. Pozytywnymi konsekwencjami takiego stanu rzeczy są oczywiście konkurencyjność, duży wybór i szybki rozwój branży. Ale występuje też skutek uboczny w postaci wysokiej szansy zagrożenia płynności dostaw i obsługi kluczowych klientów – jak i natrafienia na podmiot, który nie będzie dostatecznie kompetentny by spełnić nasze wymagania – generujący tym samym dodatkowe koszty i potencjalne straty na wizerunku.
Aby utrzymać konkurencyjność, potrzebna jest nam także świadomość tego, jak ukształtowany jest światowy rynek metalowy. Przodują tu przede wszystkim Chiny oraz Japonia – niemal połowa wyrobów stalowych na świecie pochodzi z ich produkcji. Dla porównania, wkład Polski w wyrób stali na świecie plasuje się w okolicach jednego procenta całej światowej produkcji.
Oczywiście, kluczowym czynnikiem poprawienia swojego statusu na rynku jest zatem pozysk stali w konkurencyjnych stawkach. Tu jednak napotykamy na barierę w postaci producentów stali. Jako dostawcy kluczowego surowca, to oni wyznaczają trend konkurencyjny i kształtują rynek. Konieczność dopasowania się innych podmiotów do stawianych przez dostawców wymagań ogranicza ich rynkową elastyczność i środki, które mogą przeznaczyć na innowacje. To właśnie jest powodem pogłębiającej się przepaści między rynkiem europejskim i amerykańskim – a deklasującym je rynkiem azjatyckim. Podobnie ma się sprawa z dostarczycielami energii – choć tutaj elastyczność wyboru dostawców jest odczuwalnie większa.
Wreszcie, koszty pracy i ewolucja jej formy stanowią kolejną przeszkodę. W branży metalowej można zauważyć trend stopniowej marginalizacji znaczenia pracowników fizycznych i rosnący wpływ automatyzacji na branżę. Rosnące zapotrzebowanie na specjalistycznych, posiadający niezbędne know-how pracowników sprawia jednak, że dużo trudniej pozyskać niezbędną do konkurencyjnej produkcji kadrę – przez co często trzeba kształcić ich od absolutnych podstaw, często już w okresie studiów.
Podsumowując, dostawy stali, minimalizacja kosztów energii elektrycznej i kadry to największe problemy z jakimi firmy przemysłu metalowego muszą się mierzyć i na jaki zwracać uwagę. Krzewienie świadomości i hartowanie kompetencji podmiotów poprzez konkurencyjność jest zatem priorytetem – gdyż przemysł metalowy bezpośrednio wpływa na stan gospodarki w której on funkcjonuje.
